Evlilik Üzerine

 Evlilik Üzerine...

Evlenince eşler 

“ben” dilini bırakıp 

“biz” diline geçmelidir.

Zira “ben” dili 

diğer eşe de “ben” dedirtir

Ama “biz” dili 

bütün aileyi kuşatacak bir dildir.

“Dünya bir tarafa,

eşimle ben bir tarafa” 

diyebilen eşler mutlu, 

boş yere

sen(inkiler)-ben(imkiler)

kavgasına tutuşanlar

mutsuz olmaya mahkûmdurlar;

denemesi bedava

(ya da çok büyük bir maliyet)!

Kendisini kâinâtın merkezine koyan 

ve eşi dahil herkesi 

kendisinin etrafında dönen 

dolayısıyla 

kendisine ayak uydurması gereken “uydular” 

olarak 

gören/davranan 

bencil/egoist/hodbin insan

“enâyi (enânî=bencil)”nin ta kendisidir, 

fena halde aldanmıştır,

sonuçta zararlı çıkacak odur, 

ne kimseyi mutlu edebilir

ne de kendisi mutlu olabilir.

Zira 

“Almadan vermek Allah’a mahsustur” 

derler ve bu dünyada 

(en başta eşi olmak üzere başkalarına)

mutluluk/saadet/huzur

vermeyen,

mutluluk/saadet/huzur bulamaz.

Huzur ver ki,

huzur bulasın!

Önce o beni “anlasın” sonra ben onu

Önce o beni “mutlu” etsin sonra ben onu

Önce o “adım” atsın sonra ben

diyenler mutluluğu 

ancak rüyalarında görürler.

Eşler için eğer 

başka birileri(nin ne diyeceği)

başka birşeyler(in varlığı ya da yokluğu)

birbirlerinin düşüncelerinden/duygularından 

daha fazla 

önemli/öncelikli/vazgeçilmez ise 

onlar sadece “evlenmiş gibi”dirler.

Bir söz söylerken 

bir davranış sergilerken 

öncelikle,

“Bu söz/davranış

eşimi sevindirir mi, üzer mi?”

sorusu aklına gelmeyen eş,

anlayışlı/iyi bir eş değildir;

başkalarına öyle gözükmeyi 

başarıyor olsa bile.

Evi, eşi, çocukları için 

hiç bir fedakârlığı esirgemediği halde, 

eşinin duygularını anlamak 

ve ona huzur vermek için 

hiç bir ekstra çaba göstermemek, 

tam anlamıyla

denizden geçip çayda boğulmak...

Hiç kimse

kendisini “mükemmel” görüp 

eşine 

terbiye edilmesi gereken “arslan” ya da

modifiye edilmesi gereken “araba” 

muamelesi yapan eşten 

daha “nâkıs” olamaz.

Değişim isteyen 

önce kendisini değiştirmekle 

işe başlamalı..

“Mükemmelik Allah’a mahsustur!” 

Hiç kimse mükemmel değildir

En çok da 

kendisini mükemmel zannedenler...

Evlilik “noksan”ların 

birbirinin eksiğini/noksanını 

tamamlama çabasıdır.

(Kendisinin) mükemmel (olduğunu düşünen) 

bir insanla 

(o kişinin) nâkıs (olarak kabul ettiği) 

bir insanın evliliğinin sonucu 

mükemmel bir fiyaskodur.

Evlat için yapılan

“Mürüvvetini görürsün inşallah!” duası 

“Evliliğini görürsün inşallah!” diye anlaşılır. 

Bu durumda evlilik 

şahsiyetin (murûet>mürüvvet) tamamlanması 

demek olur;

zira evlilik ortamında pişmeden 

insan şahsiyeti 

tam olarak olgunlaşamaz.

Evlilik (payl)aşmaktır;

acısıyla tatlısıyla herşeyi.

Dertleri sevinçleri

Tasaları hayalleri

Darlığı varlığı

Zorluğu kolaylığı

Yokuşları inişleri

geceleri gündüzleri

herşeyi ve herşeyi 

beraberce (payl)aşmaktır.